ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ

Το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι μια περιοχή στο δυτικό τμήμα του Κεντρικού Ατλαντικού Ωκεανού, όπου ένας αριθμός αεροσκαφών και πλοίων λέγεται ότι έχουν εξαφανιστεί κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.

Διάφοροι αστικοί μύθοι έχουν αποδώσει αυτές τις εξαφανίσεις σε παραφυσική δραστηριότητα ή σε εξωγήινα όντα. Τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών περιγράφηκαν ανακριβώς ή «διανθίστηκαν» από μεταγενέστερους συγγραφείς, και πολλές επίσημες υπηρεσίες έχουν δηλώσει ότι ο αριθμός και η φύση των εξαφανίσεων στην περιοχή είναι παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ωκεανού.Οι πλευρές του τριγώνου έχουν μήκος 1.000 ναυτικά μίλια η καθεμιά και το ύψος του είναι 886 μίλια (1 ν.μίλι = 1.852 μέτρα). Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακτοφυλακή, πρόκειται περί μύθου, καθώς κανένα ίχνος κάποιου υπερφυσικού φαινομένου δεν εντοπίστηκε στον συγκεκριμένο χώρο, ύστερα από έρευνες.^[1][2][3]

Ιστορικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 1800 δύο πλοία των ΗΠΑ, το «Ινσάρτζεντ» με 350 άντρες και το «Πίνεριγκ» με 90 άντρες, εξαφανίστηκαν με όλο τους το πλήρωμα στην περιοχή, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Από τότε πολλά άλλα σκάφη χάθηκαν με παρόμοιο μυστηριώδη τρόπο, ενώ στις 5 Δεκεμβρίου 1945 εξαφανίστηκαν πέντε αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα τύπου «Άβεντζερ» και ένα υδροπλάνο τύπου «Μάρτιν Μάρινερ».^[4]

Το 1964, ο Vincent Gaddis έγραψε στο περιοδικό Argosy τα όρια του τριγώνου των Βερμούδων, δίνοντας τις κορυφές του ως Μαϊάμι, Σαν Χουάν, Πουέρτο Ρίκο και Βερμούδες. Οι επόμενοι συγγραφείς δεν ακολούθησαν απαραιτήτως αυτόν τον ορισμό. Μερικοί συγγραφείς έδωσαν διαφορετικά όρια και κορυφές στο τρίγωνο, με συνολική έκταση που κυμαίνεται από 1.300.000 έως 3.900.000 km2 (500.000 έως 1.510.000 τετραγωνικά μίλια). Κατά συνέπεια, ο προσδιορισμός των ατυχημάτων που σημειώθηκαν μέσα στο τρίγωνο εξαρτάται από το ποιος συγγραφέας τους ανέφερε.Το Συμβούλιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τα Γεωγραφικά Ονόματα δεν αναγνωρίζει το Τρίγωνο των Βερμούδων.

Η παλαιότερη πρόταση για ασυνήθιστες εξαφανίσεις στην περιοχή των Βερμούδων εμφανίστηκε σε άρθρο της 17ης Σεπτεμβρίου 1950 που δημοσιεύτηκε στο The Miami Herald (Associated Press) από τον Edward Van Winkle Jones . Δύο χρόνια αργότερα, το περιοδικό Fate δημοσίευσε το "Sea Mystery at Our Back Door", ένα σύντομο άρθρο του George X. Sand που καλύπτει την απώλεια αρκετών αεροσκαφών και πλοίων, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της πτήσης 19, μιας ομάδας πέντε US Navy Grumman TBM Avenger βομβαρδιστές τορπιλών σε εκπαιδευτική αποστολή. Το άρθρο της Άνδρας ήταν το πρώτο που παρουσίασε την ήδη γνωστή τριγωνική περιοχή όπου σημειώθηκαν οι απώλειες. Μόνο η πτήση 19 θα καλύπτεται ξανά στο τεύχος Απριλίου 1962 του περιοδικού American Legion . Σε αυτό, ο συγγραφέας Allan W. Eckert έγραψε ότι ο ηγέτης της πτήσης ακούστηκε λέγοντας: "Εισερχόμαστε σε άσπρο νερό, τίποτα δεν φαίνεται σωστό, δεν ξέρουμε πού είμαστε, το νερό είναι πράσινο, όχι λευκό". Επίσης, έγραψε ότι αξιωματούχοι της εξεταστικής επιτροπής του Ναυτικού ανέφεραν ότι τα αεροπλάνα «πέταξαν στον Άρη». Το άρθρο της Sand ήταν το πρώτο που πρότεινε ένα υπερφυσικό στοιχείο στο συμβάν της πτήσης 19. Στο τεύχος Φεβρουαρίου του 1964 του Argosy, το άρθρο του Βίνσεντ Γκάντι "Το θανατηφόρο τρίγωνο των Βερμούδων" υποστήριξε ότι η πτήση 19 και άλλες εξαφανίσεις ήταν μέρος ενός σχεδίου παράξενων γεγονότων στην περιοχή. Το επόμενο έτος, ο Γκάντι επέκτεινε αυτό το άρθρο σε ένα βιβλίο, Αόρατοι Ορίζοντες.